‘Autocards’ is een levendig voorbeeld van ‘Easy to learn, hard to master’. Het spel is zo intuïtief dat een uitleg vaak overbodig is. Door het gewoon te spelen, zijn bijna alle regels gelijk duidelijk.

Het doel van het spel is subtiel verweven in de naam: ‘Autocards’ is leesbaar als ‘out of cards’, ofwel: Je kaarten opkrijgen. Zodra je geen kaarten meer hebt, heb je gewonnen.

Alle spelers ontvangen een aantal kaarten. Afhankelijk van het aantal spelers is er voor elke speler ook nog een stapeltje kaarten.

Degene die aan slag is (aan de beurt), kiest een aantal kaarten (1 tot 5) met hetzelfde cijfer om neer te leggen. De volgende speler (met de klok mee) moet proberen kaarten van een hogere waarde te spelen, maar met hetzelfde aantal. Bijvoorbeeld, als de eerste speler drie keer de 4 neerlegt, moet de volgende speler drie kaarten van een hogere waarde, zoals drie keer 6 of 10, spelen. Lukt dit niet, dan moet die speler passen. Dit gaat door totdat niemand meer kan of wil overstijgen. De laatste speler die kaarten heeft gespeeld, is nu aan slag.

Dit zijn de basisregels; verdere details zijn te vinden in de uitlegvideo, binnenkort beschikbaar.

Hoewel het spel in de basis eenvoudig lijkt, biedt het tal van strategische mogelijkheden. Een ogenschijnlijke voorsprong hoeft niet te betekent dat deze speler daadwerkelijk zal winnen.

In tegenstelling tot mijn andere spellen, zoals ‘Vak!’, is ‘Autocards’ niet mijn eigen creatie. Het is mij geleerd door Aaron Veldkamp van Solvid, die suggereerde om dit spel als een opzichzelfstaand spel te ontwikkelen. Het spel, onder de naam ‘Chinees Poker’, heb ik een paar keer gespeeld om te begrijpen wat er leuk aan was en waar mogelijkheden ter verbetering lagen. Vervolgens heb ik het een en ander aangepast totdat ik het gevoel had dat het spel nu beter was. De eerste verandering was de naam, gezien het spel niks met China of Poker te maken heeft.

Het bedenken van een nieuwe, passende naam was een uitdaging. Ik wilde een naam die het doel van het spel direct weerspiegelde. ‘Autocards’ doet dat en geeft het spel zelfs een thema, namelijk auto’s. Hoewel ik persoonlijk niet veel affiniteit heb met auto’s, spreekt iemand als Leonardo da Vinci mij meer aan. Het beeld dat bij me opkwam was schematisch: Lijnen, punten, ‘scribbles’, en onderdelen. Van daaruit ben ik begonnen met het ontwerpen van het spel. Het huidige ontwerp neigt naar de ontwikkeling van de eerste auto, met sepia-toning.

In tegenstelling tot mijn eerste spel, ‘Vak!’, is het mijn bedoeling om ‘Autocards’ internationaal uit te brengen. Hoewel dit ongetwijfeld de nodige uitdagingen met zich meebrengt, zoals de kosten rondom het verzenden en het vergroten van de internationale bekendheid, ben ik vastberaden om het speelplezier van ‘Autocards’ wereldwijd te verspreiden.